🏉 Wniosek O Poszerzenie Drogi Gminnej

Utwardzenie drogi, w tym również drogi wewnętrznej wymaga przeprowadzenia prac budowlanych, do których co do zasady wymagane jest uzyskanie decyzji organu administracji architektoniczno-budowlanej zatwierdzającej projekt budowlany oraz udzielającej pozwolenia na budowę. Zamierzone przez Pana przedsięwzięcie należy natomiast Sąd Najwyższy zawęził rozumienie drogi, której nie można zasiedzieć. Dla wielu posiadaczy gruntów to szansa na uregulowanie ich statusu Aktualizacja: 17.02.2012 07:47 Publikacja: 17.02. § KAZUS- poszerzenie drogi gminnej (odpowiedzi: 3) W piśmie z dnia 27 maja 2013r. M. K. zwrócił się do Wójta Gminy Ujsoły o usprawnienie i poszerzenie drogi gminnej na istniejącej już od lat § Poszerzenie drogi dojazdowej i okna w granicy działki (odpowiedzi: 1) Mam problem ze stałym poszerzaniem się drogi dojazdowej (według Ograniczone możliwości gospodarowania działką . Drogi to niewątpliwie inwestycje pożytku publicznego. Jeśli na etapie konsultacji społecznych oraz analiz prowadzonych przez niezależne instytucje zapadła decyzja o poprowadzeniu drogi przez naszą działkę, raczej nie jesteśmy w stanie wstrzymać takiej inwestycji. Nie musi to być zła wola zarządcy drogi gminnej, ale np. niedopatrzenie, wtedy właśnie trzeba składać zastrzeżenia. Najgorszą opcją może być sytuacja, jeżeli zarządca drogi gminnej roboty budowlane zgłosi w trybie tzw. zgłoszenia. Wtedy nie ma postępowania, i nie ma stron postępowania, a tym samym nie da się składać uwag. na umieszczenie urządzenia w pasie drogi gminnej ze względu na różny okres umieszczenia urządzenia określany przez Wnioskodawcę i wpisany w zezwolenie; decyzje na umieszczenie urządzenia przechowywane są przez okres 5 lat po zakończeniu okresu określonego przedmiotowym zezwoleniem. Nieuregulowany stan prawny drogi gminnej i problemy z przejazdem. W jaki sposób zmusić gminę do uregulowania stanu prawnego należącej do niej drogi? Część tej drogi zajął mieszkaniec, stawiając w jej przebiegu płot. Wszedł w drogę na ok. 70 cm wzdłuż całej swojej działki, co sprawiło, że droga ma 1,60 m szerokości. 432. Wpisy w Dziennikach Budowy. 70. Jeśli gmina chce drogę czy pas drogowy poszerzyć musi płacić za każdy metr działki plus koszty przestawienia ogrodzenia wg wyceny rzeczoznawcy majątkowego tak jak w przypadku wykupywania pasa drogowego zgodnie z PZP. I nie ma w tym przypadku żadnych ograniczeń czasowych. 3. Wniosek o wydanie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej Podmiotem uprawnionym do wystąpienia z wnioskiem o wydanie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej jest właściwy zarządca drogi, czyli Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad w odniesieniu do dróg krajowych położonych poza terenami Wniosek o wydanie zezwolenia na zajęcie pasa drogowego drogi gminnej w celu umieszczenia liniowego urządzenia obcego.; Załączniki: Szczegółowy plan sytuacyjny w skali 1:1000 lub 1:500, z zaznaczeniem granic i podaniem wymiarów rzutu poziomego urządzenia umieszczanego w pasie drogowym. Wniosek o wydanie zezwolenia na lokalizację w pasie drogowym drogi gminnej obiektu budowlanego lub urządzenia niezwiązanego z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego Mapa sytuacyjno-wysokościowa w skali 1:1000 lub 1:500 ze wskazaniem lokalizacji projektowanego obiektu budowlanego lub urządzenia (2 egz.). Drogi w Polsce, pod względem prawnym, dzielimy na drogi publiczne oraz drogi wewnętrzne. Drogą publiczną nazywamy drogę, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem. Ze względu na funkcje w sieci drogowej drogi dzielą się na drogi: krajowe, wojewódzkie, powiatowe oraz gminne. VQkUu. Tak uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z 2 sierpnia 2017 r., II SA/Gd 348/17. Wójt gminy decyzją wydaną na wniosek inwestora, ustalił warunki zabudowy dla budowy trzech budynków mieszkalnych jednorodzinnych wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną na określonej działce, uznając, że planowana inwestycja spełnia warunki określone w art. 61 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ( Do decyzji dołączono sporządzoną dla inwestycji „Analizę funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu wokół terenu objętego wnioskiem". W decyzji organ wskazał, zgodnie ze sporządzoną analizą, że teren ma dostęp do drogi publicznej miejskiej poprzez działkę miejskiej drogi wewnętrznej dojazdowej, część działki przeznaczoną do wydzielenia na poszerzenie drogi gminnej wewnętrznej oraz wewnętrzną drogę gminną. Zarówno droga publiczna jak i drogi wewnętrzne nie są obecnie utwardzone, jednakże posiadają nawierzchnię gruntową umożliwiającą poruszanie się pojazdami kołowymi. Wobec tego organ stwierdził, że działka inwestora posiada faktyczny i prawny dostęp do drogi publicznej. Od decyzji wójta odwołanie wniosła gmina, zarzucając brak spełnienia warunku z art. 61 ust. 1 pkt 2 z uwagi na brak dostępu do drogi publicznej. Wskazała że jako dostęp do drogi publicznej przyjęto nieurządzone komunalne drogi wewnętrzne, które stanowią jedynie wydzielenie planistyczne i geodezyjne, a ponadto gminna droga wewnętrzna nie łączy się z projektowanymi drogami miejskimi. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję wójta. Kolegium uznało zarzuty odwołania dotyczące braku dostępu do drogi publicznej za niezasadne, gdyż wszystko wskazuje, a przekonuje do tego analiza, że działka inwestora ma zapewniony dostęp do drogi publicznej i brak jest podstaw do wyłączenia jej zabudowy. We wniesionej do sądu skardze skarżąca podtrzymała zarzuty i stanowisko wyrażone w odwołaniu. Sąd uznał skargę za zasadną wskazując, że organy nie wyjaśniły dostatecznie kwestii dostępu do drogi publicznej terenu wnioskowanego do ustalenia warunków zabudowy. Komentarz eksperta Anna Główka, radca prawny i senior associate w warszawskim biurze Rödl & Partner Zgodnie z art. 59 ust. 1 zmiana zagospodarowania terenu w przypadku braku planu miejscowego, polegająca na budowie obiektu budowlanego lub wykonaniu innych robót budowlanych, wymaga – co do zasady – ustalenia w drodze decyzji warunków zabudowy. Art. 61 ust. 1 tej ustawy stanowi natomiast, że wydanie decyzji o warunkach zabudowy jest możliwe jedynie w przypadku łącznego spełnienia następujących warunków: - co najmniej jedna działka sąsiednia, dostępna z tej samej drogi publicznej, jest zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu; - teren ma dostęp do drogi publicznej; - istniejące lub projektowane uzbrojenie terenu jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego; - teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych; - decyzja jest zgodna z przepisami odrębnymi. Niespełnienie jednego z ww. warunków musi prowadzić do odmowy ustalenia warunków zabudowy (wyrok NSA z 18 kwietnia 2007 r., II OSK 657/06). Zgodnie z art. 2 pkt 14 przez dostęp do drogi publicznej należy rozumieć bezpośredni dostęp do tej drogi albo dostęp do niej przez drogę wewnętrzną lub przez ustanowienie odpowiedniej służebności drogowej. Z kolei zgodnie z art. 1 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych drogą publiczną jest droga zaliczona do jednej z czterech wymienionych w art. 2 tej ustawy kategorii dróg: krajowych, wojewódzkich, powiatowych lub gminnych. Dostęp do drogi publicznej może być bezpośredni, jeżeli nieruchomość położona jest przy takiej drodze lub pośredni, przez inne nieruchomości, na których albo ustanowiono służebność drogową albo stanowiących drogi wewnętrzne (drogi nie zaliczone do żadnej kategorii dróg publicznych). Od terenu, którego dotyczy wniosek o ustalenie warunków zabudowy, aż do drogi publicznej, dostęp ten na całej trasie musi spełniać wymogi art. 2 pkt 14 W judykaturze przyjmuje się, że dostęp do drogi publicznej, o którym mowa w art. 61 ust. 1 pkt 2 należy rozumieć jako dostęp i faktyczny i prawny. Dostęp prawny oznacza, że musi on wynikać wprost z przepisu prawa, czynności prawnej bądź orzeczenia sądowego. Dostęp faktyczny zaś polega na rzeczywistym zapewnieniu możliwości przejścia i przejazdu do drogi publicznej. Przy tym powinien to być dostęp realny, możliwy do wyegzekwowania przez inwestora przy użyciu dostępnych środków prawnych (np. wyrok WSA w Krakowie z 4 lutego 2013 r., II SA/Kr 1638/12). Z definicji art. 2 pkt 14 wynika, że dostęp do drogi publicznej przez drogę wewnętrzną jest samodzielnym sposobem dostępu do drogi publicznej, niezależnym od innych sposobów dostępu wymienionych w tym przepisie, tj. dostępu bezpośredniego lub poprzez ustanowienie odpowiedniej służebności. Ustawodawca wskazując, iż dostęp do drogi publicznej może odbywać się przez drogę wewnętrzną, nie wyjaśnił podstaw korzystania przez inwestora z nieruchomości stanowiącej drogę wewnętrzną. Nieruchomość stanowiąca drogę wewnętrzną może stanowić przedmiot własności osoby prywatnej i nie mieć charakteru terenu powszechnie dostępnego. Możliwość korzystania z niej powinna być prawnie zapewniona, chociażby w formie pisemnej zgody jej właściciela, niemniej bardziej celowe byłoby ustanowienie ograniczonego prawa rzeczowego w postaci najczęściej służebności. W orzecznictwie wskazuje się, że jeżeli droga wewnętrzna ma charakter powszechnie, publicznie dostępnej dla wszystkich ulicy, której nadano nazwę, to brak jest podstaw do wymagania od inwestora legitymowania się zgodą właściciela działki drogowej na korzystanie z niej w związku z realizacją planowanego zamierzenia inwestycyjnego (np. wyrok NSA z 23 listopada 2016 r., II OSK 370/15). Okoliczności te wymagają zatem zbadania każdorazowo w realiach danej sprawy. Co więcej, niedopuszczalne jest, aby na etapie ustalania warunków zabudowy dostępność ocenianego terenu inwestycji do drogi publicznej określać w sposób warunkowy. Warunek dostępu do drogi publicznej (prawnego i faktycznego) musi być spełniony już na etapie ustalenia warunków zabudowy (wyrok NSA z 2 kwietnia 2015 r., II OSK 2249/13). Mój dom usytuowany jest ok. 6 m od krawędzi drogi gminnej. Wójt chce poszerzyć tę drogę do szerokości 5 m i zażyczył sobie, abym przesunęła ogrodzenie na swój koszt o 2,5 m. W ten sposób drogę będę miała pod samymi oknami. Czy tak może być? Wójt twierdzi, że moje ogrodzenie postawione jest na drodze, ale ja mam wytyczaną działkę o pow. 3100 m2 (tyle również widnieje w księdze wieczystej), a z map dostępnych w internecie wynika, że działka jest mniejsza – ok. 3050 m2. Jak sprawdzić, kto się myli? Czy geodeta mógł popełnić błąd, wytyczając moją działkę? Zaraz po zakupie tej działki i jej wytyczeniu wykonaliśmy ogrodzenie i na pewno nie zabraliśmy 1 m gminie, jak twierdzi wójt. Kamień graniczny jest w tym samym miejscu – tuż przed ogrodzeniem, a więc zostawiliśmy nawet „zapas”. Nie mam mapki, jedynie wyrys z mapki i nie wiem, co w tej sytuacji zrobić? Odległość obiektów budowlanych od krawędzi jezdni drogi gminnej Aby rozwikłać przedstawiony problem, zacznijmy od przepisów, które dotyczą sytuowania budynków od krawędzi jezdni drogi gminnej. Art. 43 ustawy o drogach publicznych wskazuje, w jakiej minimalnej odległości od zewnętrznej krawędzi jezdni należy sytuować obiekty budowlane. W terenie zabudowy minimalna odległość od zewnętrznej krawędzi jezdni drogi gminnej rzeczywiście wynosi 6 m. Co do liczenia odległości od krawędzi jezdni: Jezdnię należy definiować zgodnie z art. 4 pkt 5 ustawy o drogach publicznych, zgodnie z którym – przez jezdnię należy rozumieć część drogi przeznaczoną do ruchu pojazdów. Zatem przy określaniu odległości od krawędzi jezdni należy brać pod uwagę taką definicję jezdni. Co do zasad ustalania krawędzi jezdni w przypadku dróg gruntowych, to odpowiedź na to pytanie dają przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach. Załącznik do tego rozporządzenia zawiera grafikę obrazującą zasady sytuowania linii krawędziowej na jezdni z poboczem gruntowym (Usytuowanie linii krawędziowej na jezdni z poboczem gruntowym). „Linia krawędziowa ciągła” – wyznacza krawędź jezdni, oznacza również zakaz wjazdu na pobocze kierującemu pojazdem samochodowym. Zobacz też: Minimalna szerokość drogi dojazdowej Odległość budynków od dróg w MPZP Ponadto, co jest istotne, odległość budynków od dróg – nie tylko publicznych, ale też np. wewnętrznych – jest wskazana w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (mpzp). Jest to akt prawa miejscowego, dlatego w różnych planach odległości te są inne. Natomiast trzeba pamiętać, że przepisy szczególne (art. 43 ust. 2ustawy o drogach publicznych) przewidują w pewnych sytuacjach odstępstwa od generalnych reguł odległości budynku od drogi, co nie oznacza bynajmniej, że można wyłączyć stosowanie nakazów określonych w planie miejscowym. Plan jest aktem prawa miejscowego o charakterze bezwzględnie obowiązującym i jego ustalenia należy obligatoryjnie stosować. Skoro plan miejscowy wprowadza jasne i kategoryczne reguły w zakresie sytuowania budynków, to nie można się powoływać na przepisy szczególne przewidujące pewne wyjątki, gdyż normy prawa wynikające z planu miejscowego stawałyby się wówczas martwą literą. Zatem art. 43 ust. 2 ww. ustawy będzie co do zasady możliwy do zastosowania – gdyż przepisy tej ustawy generalnie znajdują zastosowanie – ale nie w tym celu, by usytuować budynek w odległości od drogi mniejszej, niż przewidują ustalenia planu miejscowego. Myślę, że w Pani sytuacji istotny jest właśnie MPZP, z którym należałoby się zapoznać. Przeczytaj też: Budowa ogrodzenia przy drodze gminnej Pierwszeństwo danych z ewidencji gruntów i budynków Wpis w księdze wieczystej Pani działki nie jest tu niestety decydujący. Rzeczywiście jest tak, że jeżeli chcemy się czegoś dowiedzieć o danej nieruchomości, poznać jej stan faktyczny i prawny, zaglądamy do ksiąg wieczystych. Należy jednak pamiętać, że domniemanie wiarygodności obejmuje jedynie wpisane do księgi wieczystej prawa i roszczenia. Nie ma ono natomiast zastosowania do informacji dotyczących stanu faktycznego, zawartych w dziale I-O, takich jak położenie nieruchomości, czy też jej obszar. To dopiero dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych (art. 21 ust. 1 Prawa geodezyjnego i kartograficzne i art. 26 ust. 2 ustawy o księgach wieczystych i hipotece). W razie niezgodności opisu nieruchomości w księdze wieczystej z danymi ewidencji gruntów i budynków pierwszeństwo mają dane z ewidencji, a nie te wpisane do księgi wieczystej. Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1297 ze zm.) – celem ewidencji gruntów i budynków jest stworzenie jednolitego dla kraju i systematycznie aktualizowanego zbioru informacji o gruntach, budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz innych osobach fizycznych lub prawnych władających tymi gruntami, budynkami i lokalami. Dane te mają charakter informacyjny, a sam rejestr ewidencji gruntów jest wyłącznie odzwierciedleniem aktualnego stanu prawnego dotyczącego danej nieruchomości. Ma on charakter deklaratoryjny, a nie konstytutywny, co oznacza, że nie tworzy nowego stanu prawnego nieruchomości, a jedynie potwierdza stan faktyczny. Aktualizacja danych z ewidencji gruntów i budynków W myśl art. 20 ust. 1 pkt 1 Prawa geodezyjnego i kartograficznego ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące gruntów – ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty. W ewidencji gruntów i budynków wskazuje się także właściciela, a w odniesieniu do gruntów państwowych i samorządowych – inne osoby prawne i fizyczne, w których władaniu znajdują się grunty lub ich części (art. 20 ust. 2 pkt 1). Stosownie do § 46 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454) – dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków podlegają aktualizacji z urzędu lub na wniosek osób, organów i jednostek organizacyjnych, o których mowa w § 10 i 11 rozporządzenia ( na wniosek właścicieli nieruchomości). Jak podkreśla się w orzecznictwie sądów administracyjnych, aktualizacja danych w ewidencji dotyczy naniesienia zmian powstałych już po wprowadzeniu do ewidencji danych kwestionowanych (por. wyrok NSA z dnia 10 lutego 2003 r., II SA 1478/01, Lex nr 156384). Aktualizacja operatu ewidencyjnego następuje przez wprowadzenie udokumentowanych zmian do bazy danych ewidencyjnych (§ 45 ust. 1). Przepisy rozporządzenia posługują się pojęciem aktualizacji ewidencji, a nie jej prostowania. Zatem usuwanie ewentualnych błędów lub omyłek w ewidencji w ramach jej „aktualizacji” nie jest wyłączone, jednakże pod warunkiem, że uzasadnia to aktualny stan prawny, który ewidencja gruntów ma odzwierciadlać, a nie tworzyć. Wypis z ewidencji gruntów i budynków, sprostowanie powierzchni działki Tak naprawdę, aby sprawę rozstrzygnąć jednoznacznie, należałoby ponownie zatrudnić geodetę, by pomierzył i przeliczył wszystko jeszcze raz. Bez tego możemy tylko spekulować. Rozbieżność mogła bowiem powstać na skutek błędnie obliczonej powierzchnia w KW albo (lub) z tego powodu, że działka jest długa i wąska, co przy niewielkich nawet zmianach położenia punktów granicznych może powodować znaczne zmiany w powierzchni. Ponieważ powierzchnia jest wypadkową granic, w pierwszej kolejności należałoby sprawdzić w starostwie właśnie te dane. Należy jednak pamiętać, że przy zakładaniu ewidencji gruntów i budynków działki rolne często nie miały określonych punktów granicznych, a ich powierzchnię obliczano graficznie na podstawie miar z mapy ewidencyjnej, stąd taka powierzchnia nie jest wiarygodna. Mogły mieć miejsce w międzyczasie dodatkowe pomiary, o których nie była Pani powiadomiona, i stąd różnice. Częstą bowiem przyczyną niezgodności oznaczeń poszczególnych działek w dziale I-O księgi wieczystej z oznaczeniami przyjętymi w ewidencji gruntów i budynków jest aktualizacja ewidencji gruntów bez jednoczesnej aktualizacji wpisów w księgach wieczystych. Zawsze jeszcze może Pani zwrócić się pismem wszczynającym postępowanie administracyjne w sprawie sprostowania w rejestrach gruntów powierzchni działki. I wtedy niech urzędnik wyjaśnia różnicę. Niemniej jednak postarałabym się o wypis z ewidencji gruntów i budynków – to pierwszy krok do wyjaśnienia tej sprawy. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Kodeks cywilny wskazuje, że służebność gruntowa może być nabyta również przez zasiedzenie. Może się tak stać tylko w wypadku, gdy służebność polega na korzystaniu z trwałego i widocznego urządzenia. Służebność gruntowa to prawo, które polega na obciążeniu jednej nieruchomości (tzw. nieruchomość obciążona), w celu zwiększenia użyteczności innej nieruchomości (tzw. nieruchomości władnąca). Właściciel nieruchomości władnącej dostaje uprawnienie do korzystania w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej np. do przejazdu i przechodu przez drogę należącą do sąsiada. Stwierdzenie zasiedzenia służebności drogi koniecznej następuję na podstawie postanowienia Sądu, zatem w celu zasiedzenia niezbędne jest skierowanie do sądu wniosku o stwierdzenie zasiedzenia służebności. Właściwym do rozpoznania takiej sprawy będzie sąd rejonowy właściwy dla miejsca położenia nieruchomości, na której zlokalizowana jest droga będąca przedmiotem zasiedzenia. Przez trwałe i widoczne urządzenie należy rozumieć trwałą postać widocznego przedmiotu będącego rezultatem świadomego działania człowieka, który ponadto odpowiada treści służebności pod względem gospodarczym. Nie może ono zatem powstać wskutek działania sił natury. Charakter tego urządzenia ma być trwały, a nie chwilowy, i musi ono być widoczne. Zgodnie z orzecznictwem i praktyką sądową przykładami trwałego i widocznego urządzenia na nieruchomości, będą: rowy odwadniające, nasypy, rury, studnie, groble, utwardzenia na gruncie szlaku drożnego, mostki widoczne na powierzchni ziemi wraz z dołączonymi do nich rurami kanalizacyjnymi znajdującymi się pod powierzchnią gruntu. Samo przejeżdżanie przez grunt niemający urządzonej drogi nie może doprowadzić do zasiedzenia. Także wskutek jedynie zniwelowania terenu i zasypania nierówności nie powstaje utwardzony konkretny szlak drożny o wytyczonym przebiegu. Nie jest to bowiem wynik świadomego i pozytywnego działania ludzkiego w celu przystosowania drogi. Co więcej, zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z 2011r. jedynie wykonanie trwałego i widocznego urządzenia przez samego posiadacza nieruchomości w zakresie służebności gruntowej drogi dojazdowej jest przesłanką zasiedzenia tej służebności. Dla stwierdzenia zasiedzenia służebności gruntowej (podobnie jak zasiedzenia nieruchomości) wymagane jest samoistne posiadanie gruntu przez 20 lat, jeżeli posiadacz jest w dobrej wierze. Jeżeli posiadacz jest w złej wierze nabycie własności może nastąpić po 30 latach. Nieprzerwane posiadanie samoistne to faktyczne władanie rzeczą jak właściciel, wykonywane w sposób ciągły. Co powinien zawierać wniosek o zasiedzenie drogi? We wniosku o stwierdzenie zasiedzenia służebności drogi koniecznej należy opisać przebieg drogi. Należy również wskazać wszystkich właścicieli nieruchomości przez, które przebiega służebność będąca przedmiotem zasiedzenia. Niezbędne jest również wskazanie na czym polega trwałe i widoczne urządzenie wykonane na cudzym gruncie i przez jaki okres czasu korzystano z trwałego i widocznego urządzenia. We wniosku powołać należy wszelkie dowody, które potwierdzą istnienie przesłanek uzasadniających stwierdzenie zasiedzenia służebności drogi koniecznej. Masz pytanie? Napisz do mnie bezpośrednio korzystając z tego formularza: W czym mogę Ci pomóc? Wytyczenie granic i utrzymanie drogi gminnej w należytym stanie technicznym Z uwagi na fakt, iż Pani prośba zasadniczo nie wszczyna żadnego postępowania w sprawie, to trudno nadać jej formalną treść. Ustawa o drogach publicznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 71, poz. 838 ) w art. 19 określa, że „zarządcami dróg są dla dróg: 1) krajowych – Generalny Dyrektor Dróg Publicznych, 2) wojewódzkich – zarząd województwa, 3) powiatowych – zarząd powiatu, 4) gminnych – zarząd gminy. (…) W granicach miast na prawach powiatu zarządcą wszystkich dróg publicznych, z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych, jest zarząd miasta”. „Art. 20. Do zarządcy drogi należy w szczególności: 1) opracowanie projektów planów rozwoju sieci drogowej, 2) opracowanie projektów planów finansowania budowy, utrzymania i ochrony dróg oraz obiektów mostowych, 3) pełnienie funkcji inwestora, 4) utrzymanie nawierzchni, chodników, obiektów inżynierskich, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą, 5) realizacja zadań w zakresie inżynierii ruchu, 6) przygotowanie infrastruktury drogowej dla potrzeb obronnych oraz wykonywanie innych zadań na rzecz obronności kraju, 7) koordynacja robót w pasie drogowym, 8) wydawanie zezwoleń na zajęcie pasa drogowego, na zjazdy z dróg, na przejazdy po drogach publicznych pojazdów z ładunkiem lub bez ładunku o masie, naciskach osi lub wymiarach przekraczających wielkości określone w odrębnych przepisach oraz pobieranie opłat i kar pieniężnych, 9) prowadzenie ewidencji dróg i drogowych obiektów mostowych, 10) przeprowadzanie okresowych kontroli stanu dróg i obiektów mostowych, 11) wykonywanie robót interwencyjnych, robót utrzymaniowych i zabezpieczających, 12) przeciwdziałanie niszczeniu dróg przez ich użytkowników, 13) przeciwdziałanie niekorzystnym przeobrażeniom środowiska mogącym powstać lub powstającym w następstwie budowy lub utrzymania dróg, 14) wprowadzanie ograniczeń bądź zamykanie dróg i drogowych obiektów mostowych dla ruchu oraz wyznaczanie objazdów, gdy występuje bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa osób lub mienia, 15) dokonywanie okresowych pomiarów ruchu drogowego, 16) sadzenie, utrzymanie oraz usuwanie drzew i krzewów oraz pielęgnacja zieleni w pasie drogowym, 17) prowadzenie gospodarki gruntami i innymi nieruchomościami pozostającymi w zarządzie organu zarządzającego drogą”. Z uwagi na fakt, iż gmina jest zarządcą drogi, ma obowiązek utrzymywać ją w należytym stanie technicznym, w tym określić granice tej drogi. Gmina nie ma obowiązku urządzać tam drogi, ale ma obowiązek utrzymywać tę drogę w należytym stanie. Na tym może Pani oprzeć prośbę o wyznaczenie granic drogi gminnej. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online . Dotychczas budowa lub przebudowa zjazdu wymagała od inwestora złożenia zgłoszenia (w przypadku dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych) lub pozwolenia na budowę (w przypadku zjazdu z dróg krajowych). Jak to wygląda w świetle nowych przepisów z 1 stycznia 2017 i co musi wiedzieć inwestor przed rozpoczęciem robót? Budowa zjazdu na działkę - formalności Budowa i przebudowa zjazdu - mniej formalności? Zmiana w prawie budowlanym z początku roku 2017 to duże uproszczenie dla inwestorów. Na złagodzeniu przepisów zyskają zwłaszcza ci, których działki usytuowane są wzdłuż dróg powiatowych oraz gminnych. Według przepisów z dnia 1 stycznia 2017, budowa oraz przebudowa zjazdów z tych dróg nie wymaga pozwolenia ani zgłoszenia. Łatwiej mają także właściciele działek zlokalizowanych przy drogach krajowych. Dotychczas, aby wybudować z nich zjazd, konieczne było uzyskanie pozwolenia na budowę. Dziś wystarczy zgłoszenie. Jego największą zaletą jest tzw. milcząca zgoda, która może znacznie przyspieszyć prace budowlane. Nic zaś nie zmieniło się dla działek z wjazdem od strony drogi wojewódzkiej. W tym przypadku, tak jak przed nowelizacją przepisów, wymagane jest zgłoszenie prac budowlanych w zarządzie województwa. Ustawa o drogach publicznych a budowa lub przebudowa zjazdu z drogi Choć złagodzone przepisy znacznie ułatwiają procedury i przyspieszają prace, nie oznacza to jednak, że inwestor może przeprowadzić je dowolnie. Należy bowiem pamiętać o warunkach zawartych w ustawie o drogach publicznych, konkretnie w art. 29, który informuje nas o obowiązkach inwestora. Jednym z nich jest uzyskanie zezwolenia na budowę lub przebudowę zjazdu od zarządcy drogi. W zezwoleniu określone są parametry dotyczące zjazdu oraz jego usytuowanie. W większości przypadków zjazd nie powinien mieć szerokości mniejszej niż trzy metry, ani być szerszy niż droga z którą się łączy. Od zarządcy musimy także uzyskać pozwolenie na prowadzenie robót budowlanych w pasie drogowym. Jest ona wydawana w formie decyzji administracyjnej, podobnie jak zezwolenie na budowę lub przebudowę samego zjazdu. Dla inwestora oznacza to, że w razie decyzji odmownej, może się on od niej odwołać. Budowa zjazdu na działkę - formalności Zezwolenie na lokalizację zdjazdu na działkę - gdzie załatwić? Przed rozpoczęciem jakichkolwiek robót związanych z budową lub przebudową zjazdu, musimy udać się do zarządcy drogi. Pierwszą rzeczą, którą musimy zrobić, to dowiedzieć się jaka jest kategoria drogi (dotyczy to w szczególności rozróżnienia pomiędzy drogą powiatową a gminną). Zarządcą drogi krajowej jest Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, zarządcą drogi wojewódzkiej zarząd wojewódzki, dróg powiatowych – zarząd powiatu, zaś zarządcą dróg gminnych – wójt, burmistrz lub prezydent miasta. Warto mieć to na uwadze także w innych przypadkach, np. w razie uszkodzenia zawieszenia na dziurawej drodze. Choć złagodzone przepisy znacznie ułatwiają procedury i przyspieszają prace, nie oznacza to jednak, że inwestor może przeprowadzić je dowolnie. Wydane przez zarządce zezwolenie obejmuje lokalizację zjazdu oraz jego parametry. W większości przypadków będą one zgodne z obowiązującymi przepisami o drogach publicznych, dlatego w niektórych przypadkach konieczne będzie uzyskanie dodatkowych zezwoleń, np. w po zgłoszeniu odwołania. Przykładem dodatkowych ustaleń jest np. sposób odprowadzania wody opadowej. Woda powinna być bowiem odprowadzana na działkę inwestora lub drogę. Jeśli ukształtowanie terenu uniemożliwia takie rozwiązanie i woda musi być odprowadzana na działkę sąsiada, konieczne jest uzyskanie od niego pozwolenia na piśmie i przedłożenie go w zarządzie drogi. Decyzja administratora drogi jest ważna przez 3 lata i w tym terminie należy rozpocząć pracę. O czym należy pamiętać? Nowe przepisy dotyczące budowy i przebudowy zjazdów z posesji mogą dla wielu być niejasne. Przede wszystkim należy pamiętać, brak wymogu pozwolenia oraz zgłoszenia nie oznacza, że można budować w dowolny sposób. Szereg wymogów określony jest w art. 29 ustawy o drogach publicznych, zaś szerszych informacji na temat możliwych parametrów oraz lokalizacji zaczerpniemy bezpośrednio u zarządcy drogi. Proponowane dla Ciebie

wniosek o poszerzenie drogi gminnej